Blue Army zet de Slag om Vlaanderen op scherp met open brief: "Waarom zijn we zo gehaat" & "Ik hoop dat Termont zit te snotteren in zijn loge"

08 april 2018 13:26

In de vooravond staat de Slag om Vlaanderen op het programma in de Gentse Ghelamco Arena. Blauw-wit tegen blauw-zwart is altijd op het scherpst van de snee. Dat blijkt ook uit een open brief van supportersgroep Blue Army.

De groep, vooral bekend van de prachtige tifo's bij toppers in het Jan Breydelstadion, ergert zich aan het feit dat Club Brugge plots vijand nummer één van iedereen blijkt te zijn. Er hangt, vooral in Gent, een stevig anti-Club-gevoel.

Vroeger, in de lang vervlogen dagen dat de Caje nog ’s lands voetbalheld was, Jean-Pierre Papin voetbalnetten door midden knalde en Assubel op onze truitjes prijkte, was Club Brugge een sympathieke, Vlaamse club. Je had natuurlijk links en rechts wel wat tegenstanders die ons, verblind door hun eigen clubkleuren, minder succes gunden. Maar door de band waren we bij het gros van de Vlaamse voetbalfans wel graag gezien. Voor zo ver ik me die tijd nog goed herinner ten minste. Ik was een spreekwoordelijke dop hoog en we hadden nog geen sociale media als venster op de wereld. Laat staan onderbouwde en immer kwaliteitsvolle, doch anonieme reacties op hln.be

Ergens is het echter helemaal fout gelopen. Dat we vanuit Brussel op weinig sympathie mogen rekenen, is niet meer dan logisch. Beneveld door het champagnevoetbal van de jongste jaren blijven zij de grandeur van het hoofdstedelijke instituut uitstralen en zijn wij de boeren die wekelijks met een tractor naar onze akker rijden. Dat hoort er bij. Ik leg bijvoorbeeld ook geen paars in mijn kleerkast, verban BNP Paribas uit mijn portefeuille en sinds kort is Durbuy geschrapt als bestemming voor een gezellig weekendje weg en kunnen die panda’s in Pairi Daiza de (eucalyptus-)boom in.

Dat er naast die erfvijand nog wat ongenoegen in de eigen gouw blijft hangen, is ook evident. Kortrijk moet het hebben van een Maleisische geldschieter om te overleven, in Waregem hadden ze een fusie nodig om het hoofd boven water te houden, in Oostende tellen ze de overgebleven stuivers nu de wilde weldoener nog eens van jasje gewisseld is en die zusjes van Monaco die ook in Jan Breydel spelen, zijn al helemaal het melden niet waard.

Maar ineens, en dat is heel snel gegaan, lijkt iedereen die niet pro Club is gewoon tégen. We hebben al een jaar geluk en alle scheidsrechters mee. Onze voorzitter zet de volledige voetbalbond en iedereen die er mee te maken heeft naar zijn hand. Net voor nieuwjaar is hij er zelfs in geslaagd om het zo hard te doen regenen, dat het veld onbespeelbaar werd. De kranten laten scheidsrechters met een, ahum, onberispelijk verleden aanrukken om spelfases van hun uiterst deskundig commentaar te voorzien. En als we de titel pakken, dan is dat enkel en alleen omdat de Belgische competitie zo fel verzwakt is, dat je meer moeite moet doen om net géén kampioen te worden.

Hoogtepunt van die aversie tegen blauwzwart: onze tegenstander van zondag. Het lijkt meer en meer of ze daar de haat tegenover Club Brugge als modus vivendi bij de gemiddelde stroppendrager in het dna willen duwen. Waar je pakweg tien jaar geleden nog best wel in een thuisvak van het Ottenstadion kon gaan kijken, word je tegenwoordig in de badkuip opgejaagd als was je een Optima-preses op een congres van socialisten met bouwwoede als je iet of wat sympathie voor Club zou uitstralen. Voor de klap op de vuurpijl zorgt onze goeie vriend Daniel Termont: zondag is de kleurencombinatie blauw en zwart opnieuw verboden op zijn grondgebied. Spontaan komt dan het woord “loser” in mij op. Ik hoop dat ik dat zondag breed glimlachend luidop mag zeggen als ze hem en zijn kornuiten in zijn loge snotterend in close up nemen.

Sander De Graeve

Club Brugge \\ KAA Gent
 
 
Reacties.