Pleidooi voor 'Oli': nog één jaar en afscheid in schoonheid

Acht keer landskampioen, record aantal wedstrijden voor Anderlecht, een voorbeeld qua mentaliteit... Olivier Deschacht weet nog niet of hij nog één seizoen gaat doorgaan. Maar mag zo'n speler met een degradatie afscheid nemen van het profvoetbal? 

Wij vinden van niet. Dit is dan ook een pleidooi om 'Oli' nog één jaartje zijn voetbalschoenen te laten aantrekken. Deschacht volgt de trainerscursus en zal sowieso nog in het voetbal blijven, het enige leven dat hij ooit gekend heeft. Dat zijn vader hem een miljoenenbusiness op een gouden schoteltje wil aanreiken, interesseert hem zelfs niet.

Nog niet versleten

Maar mag een icoon van het Belgische voetbal - wat de kritikasters ook op deze zin te zeggen zullen hebben - afscheid nemen met een degradatie? Deschacht is op zijn 38ste ook niet versleten hoor. Na de wedstrijd tegen Anderlecht kon hij Amuzu eindelijk uit zijn achterzak halen. De jonge sneltrein geraakte er geen enkele keer voorbij.

Ervaring en mentaliteit, de twee grote troeven waarmee Deschacht nog heel wat ploegen van dienst kan zijn. "Ik heb nog goesting hoor", klonk het gisteren. Deschacht heeft wat tijd nodig om het allemaal te laten bezinken. Lokeren vroeg hem zelfs al om mee naar 1B te gaan, maar geloof ons: ook de interesse van bijvoorbeeld een Franky Dury zal nog niet bekoeld zijn.

Met het métier van Deschacht had ook Anderlecht nog iets kunnen doen. Niet denigrerend bedoeld, maar zijn Lawrence en Milic echt beter? "Je moet er het totaalpakket bijnemen", zei Deschacht nog. Een duidelijke wenk naar Marc Coucke en Luc Devroe, die niet om konden met de mening die Deschacht door de jaren heen gekweekt heeft. En eentje die hij ook zonder schroom verkondigt.

Old skool

Dat moet je in je kleedkamer duidelijk maken: Deschacht gaat zijn ploegmaats niet sparen bij een mindere prestatie. Daarvoor heeft hij met te veel grote persoonlijkheden samengespeeld. 't Is niet toevallig dat hij de kleedkamer heeft gedeeld met een stuk of vijf mannen die tegenwoordig trainer zijn (De Boeck, Vanderhaeghe, Hasi,...). Daar ging het er soms hard aan toe hoor. Nu zijn ze allemaal te lief voor elkaar.

Eén jaar nog en dan langs de grote poort afscheid nemen. Niet bij een kampioenenploeg, maar bij eentje die een gooi wil doen naar play-off 1 en daarbij wel wat karakter kan gebruiken. Wedden dat vriend Yves Vanderhaeghe hem ook een belletje geeft?
 

Johan Walckiers