Vreven wil niet in één hokje gestoken worden, maar beseft dat hij perceptie tegen heeft: "Anders zou ik als meester-tacticus omschreven worden"

Stijn Vreven wordt gezien als die tierende trainer die aan de zijlijn zijn spelers staat aan te moedigen of in bepaalde gevallen de huid vol te schelden. Maar hij heeft van Beerschot Wilrijk een machine gemaakt. Al wil hij liever zelf niet als 'mental coach' gebrandmerkt worden.

't Is één van zijn grootste kwaliteiten: een spelersgroep zover krijgen dat ze voor elkaar door het vuur gaan. Maar dat is niet alles wat hij doet... “Mentaliteit is maar één aspect van het spelletje. Ik focus samen met mijn collega's in onze technische staf enorm hard op het tactische plaatje en de fysieke paraatheid. Maar ik heb gewoon de perceptie tegen", zegt hij in GvA.

Iedereen onthoudt natuurlijk de vele schorsingen van bij het begin van zijn trainerscarrière in Nederland. "Als ik heel rustig op de bank zou zitten met mijn benen gekruist en een notitieboekje in de hand, dan zou de buitenwereld me als een meester-tacticus omschrijven. Nu sta ik daar vol passie te roepen en te tieren en daarom word ik nogal snel bekeken als een zuivere mentaliteitstrainer."

Hij staat wel op de drempel van 1A met de Ratten. "Geloof me vrij: op dit niveau bereik je niets als je alleen maar op het mentale aspect zou focussen. Het spelletje is enorm geëvolueerd tegenover vroeger, je kan als trainer niet meer in vakjes denken. Het totaalplaatje moet kloppen, anders val je door de mand. Maar ik ga niet tegen die perceptie vechten, hoor. Dat heeft toch geen zin.”

Johan Walckiers