Kristian Thorstvedt, de missing link in de zoektocht naar evenwicht

Van haar laatste elf wedstrijden verloor KRC Genk er amper één. Op offensief opzicht draait de motor sinds het vertrek van Hannes Wolf al op volle toeren. Defensieve stabiliteit, daarin hebben de Limburgers grote stappen gezet. Met dank aan een goedlachse -althans naast het veld- Noor.

Na de wittebroodsweken van John van den Brom, waarin Genk doorging op het elan van Jess Thorup, liep het in de maanden januari en februari voor geen meter voor de bekerwinnaar. Gejongleer met formaties en namen. Trial and error, met één constante: defensief bleek KRC Genk enorm kwetsbaar. Te veel jongens voor de bal, te weinig druk in balverlies. Kortom, naïef.

Er wordt vaak lacherig gedaan over het tactische vernuft van John van den Brom, maar je moet hem ook credits geven. De Nederlander zette Kristian Thorstvedt, die tot dan toe als nummer zes of acht werd gebruikt, een rijtje hoger en dat loonde vrijwel meteen. Genk moet sindsdien niet meer bij elke tegenaanval bibberen. De Limburgers hoeven niet langer de dominante ploeg te zijn om een wedstrijd te winnen, kijk naar het eerste uur vrijdagavond tegen Club Brugge. Een stugge organisatie gekoppeld aan de offensieve kwaliteiten van de Genkse aanvallers: Van den Brom lijkt eindelijk het evenwicht gevonden te hebben. 

 Hoe vreemd het ook mag klinken, als nummer tien is Thorstvedt essentieel voor de balans in dit elftal. De Noor koppelt loopvermogen aan duelkracht en grinta. Hij geeft de Limburgers ook dat venijn dat ze tekortkwamen in de maanden voordien. Genk is niet langer een geheel van elf getalenteerde koorknapen. Thorstvedt deinst niet terug, verbaal noch fysiek. Dat hij bovendien ook nog goed was voor zes doelpunten en drie assists, is een mooie bonus. "Een ideale nummer tien is voor mij iemand die zijn verdedigende taak doet en kan scoren", vertelde Van den Brom niet eens zo lang geleden. Wel, die heeft hij gevonden.

Dennis Rosiers