Merci Refaelov en Silva! Een uur kommer en kwel tegen Paide, maar sterspelers redden de boel

Een uur lang waren er betere dingen te doen dan naar Anderlecht-Paide te kijken. Maar dan bracht Felice Mazzu er zijn jokers op: Lior Refaelov en vooral Fabio Silva. Onder hun beiden maakten ze een halfuur spektakel en zorgden ze voor kansen en doelpunten.

Mazzu had zijn team toch op zes plaatsen gewijzigd. Raman, Ashimeru, Olsson, Trebel, Sardella en Murillo kwamen er allemaal in. Kwestie van iedereen wat gelukkig en fit te houden. Maar zoveel wissels had blijkbaar ook een negatief effect op de spelkwaliteit. Het was nog moordend warm, maar ook dat had geen excuus mogen zijn voor wat paars-wit die eerste helft op het veld legde.

Olsson, laatste kans gehad

Een symfonie van valse noten. Foute passes, traag tempo en verloren duels. Niks lukte bij de Brusselaars. Paide had zelfs de beste - en enige kans - van het eerste halfuur toen Trebel van de lijn moest redden. Wie in het bezit was van een plonsbadje in de tuin en een goeie Aperol Spritz in de frigo beklaagde zich waarschijnlijk dat ze dat verruild hadden voor een avondje zweten met een warme Jupiler in de hand.

Het zou verboden moeten zijn om zo'n voetbal te serveren aan 11.500 die hun vrije avond ervoor opofferen. Als je middenveld bestaat uit Trebel, Ashimeru en Olsson weet je natuurlijk ook dat er niet te veel creativiteit gaat komen. Esposito is een werker, een wroeter en een knokker, maar hij gaat het ook niet in zijn eentje forceren. Waarom eens niet een Arnstad, Stroeykens of zelfs Ait El Hadj de kans geven als je dan toch gaat roteren? Maar Olsson op de tien? De enige goeie passes die de Zweed gaf waren achteruit gericht.

Eén keer kon Amuzu Espositio lanceren, maar de Italiaan schoot over. Esposito probeerde het nog eens, maar doelman Aksalu had een heel goeie redding in huis. Dat was echter niet genoeg om het kritische publiek te sussen. De eerste fluitjes hadden toen allang weerklonken. En bij het fluitsignaal voor de pauze hoorden we ze ook. 

Silva, wat een speler!

Blijkbaar had ook Mazzu er na een uur ook genoeg van en hij smeet er drie tegelijk in. Stroeykens, Refaelov en... Fabio Silva. Hoe die na drie matchen ontvangen wordt door het Anderlecht-publiek zegt genoeg. Drie minuten later: Refaelov zondert Silva af voor doel, Silva scoort. Zo gerechtvaardigd die adoratie van de Anderlecht-fans. We schreven het deze week al: iets speciaals. De hele vibe van de match veranderde meteen.

De kansen volgden elkaar in sneltempo op nu. Zijn ploegmaats zochten hem nadrukkelijk. Hij knalde nog eens: de doelman pakte, maar daarna gaf hij met een subtiele tik de assist voor Murillo. En het was nog niet gedaan. De Portugees zette zich door op links, gaf perfect voor en Olsson kon met een tikje Murillo zijn tweede aanbieden. Ja, geloof ons: dit is een speler die je eens om de tien jaar in België gaat kunnen bewonderen. Als het al zo frequent zal gebeuren.

Johan Walckiers