Yves Vanderhaeghe verwachtte meer van zijn spelers, maar ging vooral zelf serieus uit de bocht

AA Gent liep dinsdagavond na Altach de tweede grote teleurstelling van het seizoen op. Tegen Kortrijk kon een vertimmerd AA Gent zelden of nooit een vuist maken. Vanderhaeghe schoof achteraf de zwarte piet door.

"Misschien misten we wel het individuele potentieel van die mannen, één-tegen-één", aldus Vanderhaeghe over Kubo, Kalu en Simon, die allen op de bank moesten starten.

"Ik had ook de indruk dat er in de eerste helft een beetje schrik en een beetje twijfel was, het ging ook om een aantal jongens die een tijdje niet speelden. Ze beweerden dat ze er klaar voor waren, maar dat heb ik niet gezien", ging hij verder.

"Natuurlijk ben ik ontgoocheld, die jongens werden kampioen, speelden fantastisch in de Champions League. Bovendien wachtten ze allang op deze kans."

Het is sowieso kort door de bocht van Yves Vanderhaeghe, de kritiek op zijn spelers. Hij kan moeilijk verwachten dat zeven wijzigingen zonder misverstanden of twijfels opgevangen worden. Bovendien maakte hij foute keuzes op sleutelposities.

Minstens één van de drie offensieve middenvelders had moeten blijven staan

Neem nu het trio Milicevic, Foket, Saief. Twee van hen deden vóór hun blessure de hele flank, maar moeten nu een rij hoger opnieuw leren spelen met een man in hun rug. Wanneer daar bij één van hen -Saief- niet de degelijke Asare, maar wel de schaatsende Machado liep (nu ja), mag je dat de Israëlische Amerikaan niet aanwrijven.

Één of twee van de drie pionnen achter de spits wisselen, daar kan je nog mee wegkomen. Maar alledrie vervangen is een te groot risico. Een risico dat je niet mag afschuiven op de spelers.

Sander De Graeve