Antwerp speelt 88 minuten perfecte match, maar Club Brugge vermijdt in gekke slotfase derde verlies

18 mei 1997, dat was de laatste keer dat Antwerp van Club Brugge kon winnen. En de teller mag nog niet op nul gezet worden. Antwerp had de winst binnen bereik, maar gaf het in de slotfase uit handen. Wat een klap voor The Great Old, die alles onder controle leek te hebben.

Een stadion betreden voor de aftrap en meteen denken aan de film 'Gladiator'... Het overkwam ons zondagmiddag in Antwerpen. Voor de match gingen de Antwerp-fans al rond met een spandoek 'Dood aan Brugge'. Een bloeddorstig publiek in de tribunes, een tegenstander die vooraf oppermachtig leek en elf rode gladiatoren die weinig kans maakten. Geef nu zelf toe?

Fysieke kracht

Enige verschil: in tegenstelling tot Russell Crowe in de film hadden die van Antwerp wel meteen de meute achter zich staan. Maar voor de rest niks dan vergelijkingen mogelijk: de strijd op de tribunes tussen Bart Verhaeghe en Paul Gheysens, wraakzoekende mensen en bikkelharde actie in de arena.

Als Brugge dacht om op z'n dooie gemakje - zoals dinsdag tegen Charleroi - gehakt te maken van The Great Old kwamen ze wel serieus bedrogen uit. Die ruwe barbaren achteraan en op het middenveld lieten niets passeren - soms op het randje - en vooraan werd er jacht gemaakt op alles wat bewoog. Na 25 minuten deelde de underdog meteen een uppercut uit: 1-0 na een corner waarop verdediger Matheus het snelst reageerde.

Blok beton achteraan

En begin er dan maar eens aan hoor... Om te scoren moet je eerst in de buurt van het doel komen. En laat dat het probleem zijn, daar geraakte gewoon niemand. Die barbaren, weet u wel. Eén keer, de gedoodverfde Gouden Schoen Ruud Vormer, maar dan staat er met Bolat nog steeds een goeie laatste verdedigingslijn.

Maar de apotheose van een perfecte eerste helft voor de thuisjongens volgde even voor rust. Van Damme slingerde de bal voor en Owusu maakte het met een kopstoot à l'ancienne af.

Vechten, lopen, zwoegen

In de tweede helft kwam Antwerp niet veel aan voetballen meer toe, maar dat heb je niet nodig om brood en spelen aan het publiek van Deurne Noord te geven. Vechten, lopen en zwoegen, dat volstaat! En zolang die achterlinie geen krimp gaf, was er ook geen vuiltje aan de lucht.

Met een pluim voor Jelle Van Damme, die het onderste uit de kan bleef halen om zowel offensief als defensief zijn werk te blijven doen. Dat hij de supporters van Club nog eens ging uitdagen, had hij wel achterwege mogen laten. Maar in de Hel vonden ze het fantastisch.

En toch nog...

Maar dan: Club kwam aandringen en ineens was de achterlinie van Antwerp aan het bibberen en beven. Eerst mocht Tomecak van dichtbij gelijkmaken, daarna was het Vormer die de gelijkmaker scoorde. Allemaal in drie minuten tijd. Een domper van jewelste voor de thuisploeg, die de winst binnen handbereik zag.

Johan Walckiers