Vertrokken keeperstrainer De Jong: "Sinds Marc Coucke overnam, kijkt iedereen bij Anderlecht over zijn schouder"

Max de Jong heeft met pijn in het hart afscheid genomen van Anderlecht. Vooral voor de manier waarop het gebeurde. Ondanks goeie evaluaties moest hij toch wijken voor Jelle ten Rouwelaar. Voor een rol als vijfde wiel bedankte hij. Hij beleefde mooie tijden, maar sinds de overname was het minder...

“Vooral qua sfeer binnen de club. Van Roger Vanden Stock en Herman Van Holsbeeck wordt gezegd dat het dikkenekken waren, maar dat is niet waar. De sfeer was heel gemoedelijk. We genoten samen van goeie tijden en ­zagen samen af wanneer het niet liep", zegt hij in Het Nieuwsblad.

Vooral de ontslagengolf was pijnlijk. "Sinds Marc Coucke verdwenen veel mensen met wie ik een goeie band had. Het familiale karakter van Anderlecht is weg. Iedereen is bang om zijn baan te verliezen. Iedereen kijkt over zijn schouder om te zien of hij de ander niet moet vrezen en niemand durft te zeggen wat hij denkt. Weet je dat er op het oefencomplex jongens rondhangen met een notitieboekje?”

Lood in de schoenen

Controle dus... "Om te noteren wie wat doet. Zo run je toch geen voetbalclub? De ene dag is namelijk nooit de andere. Eén blessure kan het schema van de technische en medische staf veranderen. De slechte resultaten hielpen de club uiteraard ook niet vooruit. Ik geef toe: de afgelopen twee jaar reed ik soms met lood in mijn schoenen naar Brussel. Eens op het veld was dat voorbij, want keepers coachen is mijn passie. Maar toch...”

Johan Walckiers