Zo vader, zo zoon: welke bekenden zonen zochten hun heil in het buitenland?

Heel wat getalenteerde zonen van vaders die ooit in onze hoogste voetbalklasse speelden, zoeken hun voetbalgeluk momenteel in het buitenland. Wij zochten er enkele bij elkaar. Ken je er nog? Gooi ze gerust in de comments.

LUKAKU

Roger Lukaku is een van de oud-spelers die minstens twee zonen met begenadigde voeten hebben. De bekendste, Romelu Lukaku, debuteerde als 16-jarige in een play-offwedstrijd van Anderlecht tegen Standard en scoorde sindsdien aan de lopende band voor paars-wit, West Bromwich, Everton, Manchester United en natuurlijk de Rode Duivels.

Broer Jordan Lukaku heeft minder die absolute winnaarsmentaliteit, al versierde hij na een knap seizoen bij Oostende in 2016 een transfer naar Lazio Roma, waar hij momenteel geteisterd wordt door blessures.

Vader Roger Lukaku was ooit international voor Zaïre. In Europa speelde hij onder meer bij Seraing, Germinal Ekeren en het Turkse Gençlerbirligi.

WAMBERTO

Ook Wamberto, ex-speler van Standard en Ajax, heeft twee zonen die het allerminst slecht doen.  Zelf speelde Wambi meer dan 200 wedstrijden in de hoogste Belgische afdeling en de Nederlandse Eredivisie, en kwam hij daarin meer dan 50 keer tot scoren.

Zoon Wanderson speelde dit seizoen met zijn huidige club FK Krasnodar nog Europees tegen de Rouches. In de niet onaardige Russische competitie bezet hij met zijn team na 21 speeldagen de derde plaats.

Diens broer Danilo komt momenteel uit voor Dinamo Minsk in Wit-Rusland na eerdere doortochten bij Antalyaspor en Al-Wahda.

MUSONDA

Als we het over grote families hebben, kunnen we uiteraard niet om de Musonda’s heen. Charly Musonda, de vader, verwierf in de jaren 80 en 90 bekendheid als uitblinker bij Cercle Brugge en Anderlecht. Door blessures heeft hij niet alles uit zijn carrière kunnen halen.

Dat hij momenteel niet alles uit zijn carrière haalt, is ook het minste wat we van Charly Musonda Jr. kunnen zeggen. Met zijn 22 lentes is het moment om door te breken stilaan daar, zeker aangezien laatbloeiers toch vaak uit lagere afdelingen komen. Dit jaar liep het tijdens een uitleenbeurt aan Vitesse alvast weer niet zoals het moest.

Oudere broers Tika (nu 25) en Lamisha (nu 27) mochten in juli 2012 mee naar Chelsea verhuizen, maar schopten het er nooit tot de hoofdmacht. Momenteel zijn ze aangesloten bij respectievelijk Palamós CF uit Spanje en het Congolese TP Mazembe.

EDMILSON

Een vader die zijn zoon al menig knappe prestatie zag leveren, is papa Edmilson, die in de jaren 90 via RFC Seraing bij Standard aanbelandde. Met wisselvallige prestaties wekte Edi zowel bewondering als ergernis op bij de fans van de Rouches.

Edmilson Junior werd op jonge leeftijd afgeserveerd door Standard, maar bloeide kort nadien helemaal open bij STVV. Dat ontging de club van zijn hart niet, met als gevolg dat Jr. al snel opnieuw een Rouche werd. Momenteel vertoont hij zijn kunstjes bij Al-Duhail in Qatar.

Wat weinigen weten, is dat ook de 28-jarige Paulo Da Silva Ediberg een zoon van Edmilson is. Hij schopte het bij Standard tot de U19, om verder nog de kleuren te dragen van Cité Sport, Lensois, Union Flémalle en RFC Fleron, niet de meest spraakmakende namen.

MILOSEVIC

De 24-jarige Deni Milosevic speelt sinds juli 2016 bij het Turkse Konyaspor, en hij doet het ginds verre van slecht. Tijdens zijn jeugdjaren voetbalde hij bij Standard. Toen het er na een niet onaardige uitleenbeurt aan Waasland-Beveren nog niet onmiddellijk naar uitzag dat Deni veel speelminuten zou vergaren bij de hoofdmacht van de Rouches, besloot hij om definitief andere oorden op te zoeken.

Zijn vader Cvijan Milosevic was zo’n ouderwetse spelmaker met een zalige techniek en een goede dribbel. In België speelde hij eerst 5 jaar voor Club Luik waarna hij ook nog kort de kleuren van Antwerp, Germinal Ekeren en Westerlo verdedigde.

SVILAR

Als laatste in ons rijtje halen we graag de familie Svilar aan. Ratko Svilar is niets meer of niets minder dan een clubmonument bij Antwerp. Ratko kwam in 1980 bij Antwerp aan en verdedigde er het doel tot 1996. Zelfs daarna bleef hij nog verbonden aan de club en maakte de Serviër nog lange tijd deel uit van de trainersstaf. Grappig toch voor een speler met "rat" in zijn voornaam.

Mile Svilar kennen we waarschijnlijk allemaal. De jongeman, niet gezegend met een grote dosis geduld, stond te boek als dé toekomstige doelman van Anderlecht toen hij die club in 2017 de rug toekeerde op zoek naar meer speelgelegenheid. Aan ambitie ontbreekt het Mile alvast niet, aangezien hij naar Benfica trok. Momenteel verwarmt hij er nog veelal de bank.

Bart Somers