Het is quasi onmogelijk om nog eens zo'n spits als Lukaku te vinden, laat staan op te leiden: dit maakt hem beter dan al de rest
Foto: © photonews
Wij, in België, mogen onze handen kussen dat we een spits als Romelu Lukaku mogen meemaken. De kans dat onze kinderen en kleinkinderen tijdens hun volwassen leven nog zo'n natuurkracht zien passeren, is klein tot onbestaande.
Er is er ook maar één van gemaakt. De gietvorm is weggesmeten, kapotgeslagen en begraven toen Lukaku van de band kwam gerold. Bij de jeugdwerking van Anderlecht zijn ze zelfs zeker dat ze nooit nog iemand met die kwaliteiten gaan vinden.
Zelfeducatie
Hij was zelfs nog niet perfect toen hij bij de A-ploeg van Anderlecht belandde, maar wat gingen ze hem er nog leren? Het scoren ging hem zo makkelijk af in de jeugdreeksen dat ze hem geen nieuwe kunstjes konden aanleren omdat hij toch altijd teruggreep naar zijn al bestaand arsenaal: superieure snelheid, kracht en lichaamsbouw.
Dat heeft hij tijdens zijn carrière verder geperfectioneerd en zelf de lacunes in zijn spel opgevuld. Spelen met de rug naar de goal, kaatsen, bal bijhouden... De mindere aspecten in zijn spel zijn nu bij de beste. En daar belanden we bij het enige dat zeker niet aan te leren is: zijn mentaliteit.
Uren wedstrijden van Doku en Bakayoko bekeken
Zelfs op zijn 30ste is Lukaku nog bezeten van elke dag beter te worden. Beter zijn ploegmaats te begrijpen. De voorbije maanden heeft hij uren naar wedstrijden van Doku, Bakayoko en Lukebakio gekeken. Om te weten hoe en wanneer ze hun man voorbij gaan en waar hij zich het best kan positioneren om de bal te krijgen.
Lukaku dweept met de NBA. Is er gek van. Hij neemt dingen over van de besten ooit. De motivatie die Michael Jordan overal zocht. De werkethiek van Kobe Bryant. Dat geeft hij nu ook mee aan de drie voorgenoemde spelers: nooit op je lauweren rusten.
Winnnen is het enige
Een spits als Lukaku, dat komt misschien één keer om de 100 jaar voor. Een 'nummer 9' die een hele ploeg kan dragen door zijn aanwezigheid. Je kan er niet één verdediger meer opzetten. En dat geeft dan weer ruimte voor de anderen, want je kan moeilijk dubbele dekking verzorgen op zowel Lukaku, Doku als Bakayoko.
Hij leeft ook op revanchegevoelens. Volgende zomer wil hij de wereld laten zien dat de Rode Duivels er nog steeds bij horen. Hij wil winnen en voelt dat het met deze ploeg gretige jongeren kan gebeuren. Zet er nog maatje De Bruyne bij, die de tactische aanpak van Tedesco ook een openbaring vindt, en je hebt een topteam.
Johan Walckiers