Niemand geloofde in hem! Iedereen onderschat wat Sébastien Pocognoli neergezet heeft: "Mea culpa!"

We gaan eerlijk zijn: ook wij hadden onze twijfels toen Union SG Sébastien Pocognoli aanstelde als hoofdcoach na het vertrek van Alexander Blessin. In de perszalen in heel het land was er weinig geloof dat hij het seizoen zou uitdoen... Mea culpa Sébastien! Wat hij neerzette, verdient enkel respect.

Sébastien Pocognoli heeft zich in zijn eerste seizoen als hoofdtrainer van Union Saint-Gilloise ontpopt tot een uitzonderlijk coachingtalent, dat is gewoon de realiteit. Waar zijn voorgangers Felice Mazzu, Karel Geraerts en Alexander Blessin net naast de titel grepen, staat Pocognoli op het punt om de Brusselse club naar hun eerste landstitel in 90 jaar te leiden.

Hij kan zijn visie overbrengen

Na een moeizame seizoensstart, waarin Union slechts 20 punten verzamelde - ze stonden toen pas 10de - uit de eerste 15 wedstrijden, vond Pocognoli de juiste formule. De ploeg behaalde vervolgens 35 punten in de volgende 15 wedstrijden, met een indrukwekkende reeks van zes opeenvolgende overwinningen. Die ommekeer getuigt van zijn vermogen om het tij te keren en zijn visie effectief over te brengen op het team.

De voormalige linksachter - altijd intelligent als speler - heeft het spel van Union getransformeerd door een mix van gecontroleerd balbezit en snelle omschakelingen te introduceren. Hij bouwde voort op het bestaande 3-5-2-systeem, maar voegde zijn eigen accenten toe, zoals meer nadruk op opbouw en geduldig druk zetten.

Of het nu 62 procent balbezit was tegen Standard of 31 procent tegen Club Brugge, hij vond altijd de juiste aanpak. Die tactische flexibiliteit heeft Union geholpen om zowel defensief als offensief sterker te worden.

Steun van bestuur cruciaal

Een opvallend aspect van Pocognoli's aanpak is zijn pragmatisme. Hij heeft Union omgevormd tot een solide en efficiënte ploeg, die onder druk kalm blijft en zelden fouten maakt. Deze volwassenheid en stabiliteit zijn cruciaal geweest in de titelstrijd.

De steun van het bestuur speelde ook een belangrijke rol. Ondanks een aarzelend begin bleef de club vertrouwen houden in Pocognoli, zonder publieke druk of inmenging. Die rust is zeldzaam in het Belgische voetbal. Laat hem deze start nemen bij pakweg Club Brugge of Anderlecht, en hij was wellicht al buiten gevlogen. Bij Union bleef hij gewoon rustig verder bouwen.

Als Pocognoli erin slaagt om de titel met Union binnen te halen, zou dat een opmerkelijke prestatie zijn. Het zou niet alleen een historische mijlpaal voor de club betekenen, maar ook zijn status als een van de meest veelbelovende coaches in het Belgische voetbal bevestigen. Want dat hij uitzonderlijk talent heeft, staat nu voor quasi iedereen buiten kijf. Nogmaals... mea culpa.

Johan Walckiers