OH Leuven met de honger van een leeuw, maar het imago van een muis: David Hubert weet wat hem te doen staat

Elk seizoen is er wel een ploeg die kan verrassen in de JPL. Deze keer zetten we ons geld op OH Leuven. De Vlaams-Brabanders lijken deze keer de problemen aangepakt te hebben die al verschillende seizoenen in de club ronddwalen.

Toen OH Leuven in 2023 Frédéric Van Den Steen (Algemeen Directeur) en Gyorgy Csepregi (Sportief Directeur) bij Beerschot ging weghalen, waren de verwachtingen hoog. Maar OHL is sindsdien niet van zijn imago van grijze muis afgeraakt. 

Ofwel draaiden ze een probleemloos seizoen in de onderste regionen ofwel waren er degradatiezorgen. Maar niemand - buiten de eigen fans - die veel aandacht besteedde aan de ploeg. Die term van 'grijze muis' is in de loop der jaren een onderwerp van frustratie en gevoeligheid geworden binnen de club.

Hubert zoekt leiders

Ze willen ervan af en liefst zo snel mogelijk. De voorbije seizoenen kozen ze de verkeerde trainers om dat te bewerkstelligen. Met alle respect voor Oscar Garcia en Chris Coleman, maar zij straalden niet meteen een grote ambitie uit.

Daarom de keuze voor een jonge go-getter: David Hubert. Als we één kwaliteit mogen toeschrijven aan de ex-coach van Anderlecht dan is het wel dat hij weet wat er leeft in de club en daarnaar kan handelen. Als ex-speler en -kapitein van OHL gaf hij op zijn eerste persconferentie direct zijn ambitie mee: de middelmaat moet eruit.

Dat Hubert meer wil dan alleen fysiek engagement, bleek al tijdens de stage in Leicester. Zijn aanpak is direct, zijn eisen duidelijk: inzet, intensiteit, en vooral mentale scherpte. OHL moet volgens hem opnieuw een ploeg worden waarin iedereen elkaar scherp houdt, met gedeeld leiderschap als fundament.

Bredere kern, maar ook meer stabiliteit

De transferstrategie sluit aan bij die filosofie. Spelers als Terho, Verlinden, Mijatović en Kayo zijn niet alleen technisch vaardig, maar ook gekend om hun werkethiek en teamspirit. Ominami, definitief overgenomen na een overtuigende uitleenbeurt, is daar het prototype van: betrouwbaar, rustig en met de juiste focus. Ook Roggerio Nyakossi versterkt de achterhoede, en vooral in de breedte lijkt OHL zich goed te wapenen. Aan ervaring in de defensie geen gebrek, met Tobe Leysen als vaste waarde tussen de palen – vorig seizoen goed voor negen clean sheets.

Tegenover die inkomende versterkingen staan ook enkele gevoelige vertrekken. Powerhouse Banzuzi verkaste naar Leipzig en met Ricca verloor OHL een leider achterin. Toch lijkt het evenwicht beter dan voorheen.

De kern is jonger, beweeglijker en lijkt op papier perfect afgesteld op de energieke, intensieve speelstijl die Hubert voor ogen heeft. Dat zou het verschil kunnen maken met vorige seizoenen, waarin OHL ondanks talent vaak kleurloos bleef. Nu lijkt er eindelijk een duidelijke lijn te zitten in visie, samenstelling en coaching.

De verwachtingen zijn dan ook niet min: weg uit de grijze zone van het klassement, met een hoger basisniveau en meer honger. Europees voetbal lijkt voorlopig nog een verre droom, maar een plaats in de linkerkolom is een logische ambitie. Veel zal afhangen van of de nieuwe namen snel renderen én of Hubert zijn cultuur van scherpte kan verankeren.

Na jaren van zoekend beleid en anonieme seizoenen, is OHL aan een nieuwe bladzijde toe. Met een trainer die de club door en door kent en een kern die de juiste balans lijkt te hebben, liggen de kaarten beter dan ooit. Nu is het afwachten of woorden ook daden worden – en of de ploeg eindelijk de stap uit de schaduw kan zetten.

Johan Walckiers