Na zes jaar en amper 3100 minuten speeltijd bij paars-wit: eindelijk een sprankeltje hoop voor Anderlecht-jeugdproduct

Er zit iets tragisch én inspirerends in het parcours van Marco Kana. Als jong talent uit Neerpede werd hij ooit omschreven als de nieuwe Kompany: leiderstype, intelligent, sterk aan de bal. Maar intussen zijn we 6 jaar verder, en Kana heeft amper iets meer dan 3100 minuten gespeeld voor Anderlecht.

De grote doorbraak kwam er niet. En toch lijkt er nu weer een sprankeltje hoop. Onder Besnik Hasi krijgt Kana een onverwachte herkansing in het eerste elftal. In de laatste twee competitiewedstrijden startte hij centraal achterin.

Middenveld is utopie

Kana viel niet op door grote tackles of spectaculaire acties, maar door rust en eenvoud. Vooral zijn comfort aan de bal maakt hem belangrijk: hij blijft kalm onder druk en durft vooruit te voetballen. Toch moeten we realistisch zijn: op het middenveld zal hij die kans niet meer krijgen.

Daar is de concurrentie te groot met Llansana, De Cat, Saliba, Verschaeren en Hatenboer. Kana is als middenvelder uit beeld verdwenen. Zijn toekomst ligt in de verdediging, of helemaal niet bij Anderlecht.

In dat opzicht lijkt zijn herscholing tot centrale verdediger geen tussenoplossing, maar een noodzaak. En misschien zelfs een zegen. Want tussen alle centrale verdedigers van de huidige kern – Simic, Hey, Engwanda, Keita, Ozcan – is Kana veruit de meest balvaste en spelintelligente. Simic en Hey bijvoorbeeld ogen verdedigend betrouwbaar, maar missen vaak lef en precisie in de opbouw.

Slimste en technisch sterkste

Kana is niet de grootste (1m82), niet de snelste, maar hij compenseert met leesvermogen en positionering. Wat hij mist aan fysieke présence, brengt hij in met overzicht en rust. Op die manier voegt hij iets toe wat Anderlecht in die zone goed kan gebruiken: controle aan de bal en een eerste opbouwpass die door de linies snijdt.

Dat hij ondanks al die jaren zonder doorbraak nog altijd blijft knokken, verdient ook erkenning. We hebben het vaak over mentaliteit, over 'honger naar minuten', maar zelden is het zo tastbaar als bij Kana. Hij zegt zelf: "Ik wil gewoon spelen. Het maakt niet uit waar. Ik heb honger." 

Contractverlenging?

De vraag is nu of Anderlecht hem op lange termijn wil houden. Kana ligt nog onder contract tot juni 2026, maar van concrete gesprekken over een verlenging is voorlopig geen sprake. Misschien wil de club eerst zien of hij het langer volhoudt als centrale verdediger. Misschien twijfelt men nog. Maar wie de voorbereiding en eerste matchen heeft gezien, weet: hij doet mee op verdienste, niet op sympathie.

In een selectie waar veel twijfels zijn over de verdedigers kan Marco Kana de onverwachte stabilisator worden. Niet als de nieuwe Kompany, niet als middenveldgeneraal, maar als sobere, slimme verdediger die het spel leest zoals geen ander in de kern. 

Johan Walckiers