Waarom Thorsten Fink naar de buitenwereld luistert: Genk-coach haalt de mosterd... overal

De voorbije weken klonk het refrein bij Genk telkens hetzelfde: dominant voetbal, veel kansen, maar geen resultaat. Het spelbeeld was in de openingsmatchen vaak aantrekkelijk — combinatiesnelheid, hoog tempo, pressing op de tegenstander — maar telkens ontbrak de efficiëntie.

En  uiteraard ook het vermogen om wedstrijden dood te maken. Het leverde wel applaus op, maar geen driepunters. De Duitse coach is niet iemand die makkelijk van zijn principes stapt, maar op het veld van OH Leuven zagen we voor het eerst een duidelijke buiging naar de realiteit.

Snel aangepast

Genk startte zoals vanouds fel en technisch verzorgd, maar toen OHL zich herpakte, werd het plan aangepast. Er kwam meer nadruk op controle, duelkracht en positionele zekerheid in plaats van louter op balcirculatie en aanvalsgolven.

Dat was geen toeval. In zijn opstelling tegen OHL koos Fink voor een middenveld dat meer balans bood, met extra loopvermogen en defensieve dekking. Spelers als Bangoura en Sor gaven kracht en snelheid voor de omschakeling, maar er was ook duidelijk minder ruimte voor risico’s. Dat werd hem ingefluisterd door een aantal journalisten en analisten en hij luisterde er ook naar. Fink is geen stroeve coach, maar iemand die het zich niet aantrekt vanwaar de ideeën komen.

Pragmatisme

Het verschil met de vorige matchen was zichtbaar: minder balbezit en minder combinaties door het centrum, maar wel meer momenten waarop Genk de wedstrijd kon stilleggen en temporiseren. Fink gaf zelf toe dat het niet het voetbal was dat hij wil zien, maar dat de zege — mentaal én in de stand — nu primeert.

Dat pragmatisme kan een sleutel worden voor de komende weken. Met Europese uitdagingen voor de boeg heeft Genk nood aan een formule die niet alleen leuk oogt, maar ook bestand is tegen teams die minder ruimte weggeven. De match tegen OHL was daarin een eerste proef: geen champagnevoetbal, wel volwassenheid.

Of Fink deze koers aanhoudt, zal afhangen van de resultaten. Maar één ding is duidelijk: de coach beseft dat de realiteit van het klassement en de druk van de buitenwereld soms zwaarder wegen dan het verlangen naar het perfecte spelbeeld. Genk heeft de “winning days” terug — nu is het zaak om ze niet meteen weer te verliezen.

Johan Walckiers