Hoe het helemaal misliep tussen Coucke en Vandenhaute: veel discussie, maar dit was het echte breekpunt

Marc Coucke en Wouter Vandenhaute hadden al lang hun problemen. Het beleid van Vandenhaute strookte niet met de visie die Coucke had. Hij had Vandenhaute binnengehaald om stabiliteit te creëren nadat hij dat zelf niet kon. Maar de stoelendans werd nog veel groter...

De trainersprofielen volgden elkaar in sneltempo op. Na Kompany kwamen Felice Mazzu en Brian Riemer, elk met een compleet andere visie. Ook in het sportieve management was het een komen en gaan van figuren, met als climax de komst van Olivier Renard als Sports Director en Tim Borguet als CEO Sports in 2024.

Het vertrek van Vincent Kompany als trainer en de manier waarop opleidingshoofd Jean Kindermans naar de uitgang werd geduwd, waren al barsten in de relatie tussen Marc Coucke en Wouter Vandenhaute. Toch bleef de samenwerking, hoe moeizaam ook, overeind. Tot het voorjaar van 2025, toen CEO Non-Sports Kenneth Bornauw zijn vertrek aankondigde.

Bornauw was een vakman die Coucke niet kwijt wou

Bornauw was een vertrouwensman van Coucke en verantwoordelijk voor het commerciële departement, een zeldzaam succesverhaal in een club die sportief vaak teleurstelde. Zijn gedwongen vertrek, na een onwerkbare relatie met Vandenhaute, was voor Coucke het breekpunt.

Ook sportief liep het niet zoals gehoopt. De strategie van jonge, doorverkoopbare talenten bracht op korte termijn weinig resultaat. De dure en brede kern, opgebouwd door de vorige sportieve leiding, bleef een blok aan het been. Renard kon daar weinig aan veranderen en de teleurstelling bij Coucke groeide.

Het vertrek van Bornauw was uiteindelijk de katalysator. Tijdens een geanimeerde Raad van Bestuur zette Coucke zijn voorzitter zwaar onder druk. Vandenhaute overleefde de storm nog even, maar de onvrede bij de fans en het interne wantrouwen maakten zijn positie onhoudbaar.

Johan Walckiers