Thorsten Fink moet zich zorgen beginnen maken over positie bij Genk

De beelden blijven nazinderen. Minuut 90+3 in de Cegeka Arena: Rob Schoofs haalt uit, Union viert, Racing Genk zakt door de knieën. En ergens op de zijlijn staat Thorsten Fink, handen in de zakken, starend naar het gras. Hij wist het: dit wordt opnieuw een stormachtige week.

Genk heeft inmiddels 8 op 24. Veertiende plaats. Nog geen clean sheet. En een coach die probeert te glimlachen wanneer hij zegt dat “het geluk niet aan hun kant staat.” Maar achter die glimlach schuilt een prangende vraag: hoe lang nog?

Weeral defensieve blunders

Na afloop mochten Junya Ito en Patrik Hrosovsky het woord voeren in de mixed zone. “We have to stick together,” klonk het. Mooi gezegd, maar op het veld was het verhaal anders. De eerste helft tegen Union was futloos, zonder intensiteit of overtuiging. Smets werd simpel opzijgezet door Promise David, en zo stond het na tien minuten alweer 0-1. Kinderlijk eenvoudig.

Fink had gelijk toen hij later opmerkte dat de tweede helft beter was. Genk domineerde, Ito scoorde, Oh leek de 2-1 te maken. Alleen had doelman Scherpen nog net een hand op de bal, en dan is de regel duidelijk: geen goal. De VAR tikte het af, Genk moest opnieuw slikken.

En dan die laatste minuten… Dom balverlies van Adedeji-Sternberg, één versnelling bij Union en Rob Schoofs maakte het af. Boem. 1-2. Weer geen punten, weer een mentale tik. “Zulke fouten mogen we niet maken", verzuchtte Fink. Alsof het de eerste keer was dat dit seizoen diezelfde zin viel.

Kan Thorsten Fink dit nog keren?

Het patroon is bekend: Genk maakt het zichzelf kapot. Te naïef, te slordig, te onzeker. En ondertussen tikt de klok. In de Cegeka Arena beginnen ze zich steeds nadrukkelijker af te vragen of Fink wel de man is om dit nog te keren.

De timing kon amper slechter. Donderdag wacht een verplaatsing naar Rangers, zondag de derby tegen STVV. Een derby die – hoe je het ook draait of keert – een must-win wordt. Want gaat Genk daar onderuit, dan lijkt het hoofdstuk Fink sneller te eindigen dan voorzien.

Johan Walckiers