Club Brugge is nog niet klaar voor dit soort voetbal: ambitie is mooi, maar moet ook realistisch zijn

Club Brugge koos tegen Sporting Lissabon verrassend voor een extreem hoog en dominant plan, een benadering die past binnen de bredere CL-ambitie van de club om stabiel tot de beste 24 van Europa te behoren. 

Dat streven gaat gepaard met lef, initiatief en durven drukken op het veld van grote teams. Maar zoals de kansloze 3-0-nederlaag aantoonde, is zo’n gedurfde aanpak slechts haalbaar als de uitvoering klopt én de kern ervaren genoeg is om op dat niveau risico’s te beheren.

Dat laatste is precies het punt waar het huidige Club Brugge lijkt te botsen. Als Club had kunnen verder bouwen op vorig seizoen had dat misschien wel gewerkt, maar sleutelspelers als Jashari, De Cuyper en Talbi werden getransfereerd. 

Stankovic is nog geen Jashari

Ardon Jashari was bijvoorbeeld een CL-topper die het drukplan perfect beheerst, maar zijn vervanger Stankovic zit duidelijk nog in een leerfase op dit niveau. Daardoor ontstaat er bij risico-voetbal meer onzekerheid.

De Brugse staf analyseerde vooraf uitgebreid Sporting en concludeerde dat hoge druk de Portugese ploeg pijn kon doen. “Omdat we hadden gezien dat Sporting daar moeite mee heeft”, zei trainer Nicky Hayen. 

Maar de praktijk liet het tegenovergestelde zien. Sporting speelde eenvoudig onder de druk uit, omdat Club té ver van de man stond en de verdedigingslijn veel te hoog bleef hangen. Een goed idee op papier, maar een plan dat enkel werkt als iedere schakel perfect functioneert.

De nederlaag versterkt een groeiende twijfel binnen de club: is dit team wel klaar om zo man-op-man en hyperdominant te voetballen tegen tegenstanders met Champions League-routine? De recente 4-0 tegen Bayern München toonde al soortgelijke scheurtjes. Toen moest de staf in de rust ook al bijsturen naar realistischer voetbal met vijf achterin. Dat patroon herhaalde zich tegen Sporting: het plan is ambitieus, de uitvoering te moeilijk voor een deel van de huidige spelerskern.

Toch past Hayens aanpak volledig binnen het DNA van Club Brugge. Deze club wil elk jaar stappen zetten en weigert zich “in te graven”, zoals intern vaak benadrukt wordt. Dominantie is geen doel op zich, maar een filosofie. Alleen botst filosofie soms op realiteit: de tegenstanders lijken sterker dan vorig seizoen, de Brugse kern jonger en minder ervaren, en de foutenmarge in de Champions League is miniem. 

Organisatie moet perfect zijn en die was ondermaats

Ook de tegengoals worden in detail onder de loep genomen. “Zeker die eerste twee vielen te makkelijk”, klonk het unisono. Vooral het tweede doelpunt legde de kwetsbaarheid van Club bloot: verkeerde looplijnen, miscommunicatie en te veel ruimte voor een vrije man. Wanneer een ploeg hoog speelt, moet de organisatie perfect zijn. En net die organisatie was nu ondermaats.

Bij de rust moest er al bijgestuurd worden. Hayen gaf toe dat de tactiek té veel vraagt wanneer ze wordt aangepast tijdens de match: spelers moeten dan schakelen tussen agressieve pressing en behoudender blok, wat complex is voor een ploeg die nog zoekende is. Het verklaart waarom Club slechts een kwartier controle had in de tweede helft.

Uiteindelijk bleef Hayen achter met een pijnlijke maar duidelijk les. “Het was gewoon niet goed genoeg”, stelde hij zonder omwegen. Voor Club Brugge wordt de druk nu groot richting de duels met Kairat Almaty en Marseille. De ambitie om bij de Europese top te blijven, blijft overeind, maar deze nederlaag toont dat progressie niet lineair is. 

Johan Walckiers