Pittig verhaal: "De voorzitter kwam ons tijdens de rust tegen Anderlecht vragen om ons in te houden"
De heenwedstrijd tussen Westerlo en La Louvière, twee maanden geleden, eindigde op een doelpuntenloos gelijkspel. Destijds had Westerlo volgens Benoit Thans wel iemand zoals hem kunnen gebruiken. "Het plezier dat ik in Westerlo terugvond, was uniek", zegt de Luikse oud-speler terugblikkend.
Het Kempense succesrecept vertaalde zich op het veld in spectaculaire wedstrijden. Thans herinnert zich de hoogtepunten nog goed: “Er waren uiteraard die twee zeges tegen Anderlecht, 5-0 en 6-0. En dan: 7-0 tegen Oostende, 8-0 tegen KV Mechelen. Die bijzondere matchen tegen Genk, 5-5 en 6-6.”
De meest memorabele prestaties blijven de overwinningen tegen Anderlecht. In 1998 ging paars-wit met 6-0 onderuit, en Thans tekende zelf voor een doelpunt en een assist. “Bij Anderlecht was Arie Haan trainer. Bij Standard had ik onder hem geen kans gekregen en als voetballer een jaar verloren. Toen ik scoorde, liep ik voorbij de bank van Anderlecht. 'Zie je wel dat ik niet zo slecht ben.' Na de wedstrijd heeft hij me gewoon een hand gegeven en gelukgewenst, een paar uur later kreeg hij zijn ontslag", vertelt hij in Het Nieuwsblad.
Herman Wijnants vroeg aan de spelers om zich in te houden
Ook de 5-0-zege tegen Anderlecht blijft een opvallend verhaal. “Wist je dat Herman (Wijnants, red.) toen zelfs even kwaad was. Alles stond klaar voor het kampioenenfeest. Tijdens de rust, het stond al 2-0, is hij zelfs even in de kleedkamer geweest. 'Jongens, hou jullie nu maar een beetje in, hé.'”
Thans blikt met veel plezier terug op die periode, waarin Westerlo als ploeg uitblonk en hij zelf belangrijke rollen vervulde. “Die matchen waren echt uniek, en ik heb er ongelooflijk van genoten om onderdeel te zijn van die spektakelploeg.”
Het is ook een herinnering aan hoe kleine momenten grote impact kunnen hebben. “Het was niet alleen het scoren of winnen, het waren ook de verhalen eromheen, de emoties. Dat maakt dat ik nog altijd met veel plezier aan die tijd terugdenk,” besluit Benoit Thans.
Johan Walckiers
