STVV blikt terug op transfer van Didier Lamkel Zé, de conclusie is duidelijk maar ook wat onverwacht

STVV beleefde een van zijn lastigste campagnes sinds de overname door de Japanse eigenaars. Ook sportief directeur André Pinto geeft dat zonder omwegen toe. "Het was een van de zwaarste jaren sinds ik hier ben", klinkt het in HBvL.

Toch kon de club zich uiteindelijk handhaven in 1A, al ging dat niet zonder slag of stoot. Een van de opvallendste wendingen in dat verhaal: de komst van Didier Lamkel Ze in januari. Een transfer die bij zowat iedereen de wenkbrauwen deed fronsen. Zijn verleden bij Antwerp, zijn fratsen in Cyprus en Turkije… het leek niet te rijmen met het sobere en collectieve STVV-profiel. Ook intern waren er twijfels, bevestigt Pinto.

“We wisten dat het een risico was. Maar in de winter is de markt heel beperkt, zeker voor clubs als de onze. Lamkel Ze werd aangeboden en we hadden verschillende gesprekken met hem. Daaruit bleek dat hij écht gemotiveerd was. Op basis daarvan besloten we ervoor te gaan, ook al strookte het niet helemaal met onze normale aanpak.”

Lamkel Zé deed bij momenten waar hij goed in is: goals maken en aandacht trekken. In negen wedstrijden scoorde hij vier keer, vaak in belangrijke matchen. Maar ook de typische strapatsen bleven niet uit. Zo liep hij geregeld te morren over zijn positie en werd hij meer dan eens op de vingers getikt door de staf.

Pinto blijft er diplomatisch onder. “Ik wil hem niet per se verdedigen, maar het is een feit: zijn doelpunten hielpen ons in een cruciale fase. Uiteindelijk zijn we in 1A gebleven en dat was het enige wat telde.” Tegelijk lijkt het duidelijk dat de club dit soort dossiers liever vermijdt.

Bij STVV wil men voortaan weer bouwen aan een kern met spelers die honderd procent in het collectieve project stappen. Lamkel Ze bracht spektakel én stress, goals én gedoe. Een terugkeer lijkt dan ook uitgesloten. Maar zijn korte passage zal niemand snel vergeten.

Johan Walckiers