Geen paleisrevolutie op Anderlecht, wel storm in de bestuurskamer: fans moeten niet hopen

Neerpede, dinsdagavond. Terwijl buiten de zon zakt over het oefencomplex van paars-wit, rommelt het binnen in de bestuurskamer. De Raad van Bestuur, aanvankelijk gepland voor begin juli, werd op vraag van enkele leden vervroegd.

De reden? De interne spanningen in het huis Anderlecht zijn niet langer te negeren. Maar laat één ding duidelijk zijn: het vertrek van Wouter Vandenhaute ligt níet op tafel. De aanleiding voor de onrust is het plotselinge vertrek van Kenneth Bornauw, de man die sinds zijn aantreden als CEO Non-Sports vooral door Marc Coucke op handen werd gedragen.

Coucke zag in Bornauw de bruggenbouwer tussen beleid en business, een vertrouwensfiguur die de club met commerciële daadkracht vooruit moest stuwen. Zijn exit viel Coucke dan ook zwaar. “We gaan je missen, topper”, klonk het veelzeggend op zijn sociale media.

Achter de schermen borrelt het. Dat Coucke en Vandenhaute het al een tijd niet eens zijn over het pad dat de club bewandelt, is in intimi-kringen een publiek geheim. Het vertrek van Bornauw — zonder dat Coucke daar écht in gekend was — heeft de breuklijn nog dieper uitgesneden. Maar de verwachting dat Coucke op tafel zou kloppen om Vandenhaute naar de uitgang te dirigeren, blijkt voorlopig misplaatst.

Juridisch en financieel onmogelijk

Een exit van Vandenhaute is sowieso juridisch en financieel aartsmoeilijk. Zijn voorzittersmandaat loopt nog tot 2031, contractueel verankerd. En misschien nog belangrijker: met Mauvavie, de vennootschap die hij samen met investeerder Geert Duyck oprichtte, bezit Vandenhaute 26 procent van de club. Goed voor een kapitaalinjectie van 24 miljoen euro. Wie denkt dat hij zomaar zijn biezen pakt, onderschat zijn verankering.

Intussen willen andere bestuursleden vooral duidelijkheid over de sportieve lijn. Wat gebeurt er met het transferbudget? Wat zijn de prioriteiten op de markt? En hoe wordt het vertrek van Bornauw praktisch opgevangen? Die vragen, niet de toekomst van Vandenhaute, vormen de kern van de huidige vergadering. Achter gesloten deuren wordt vooral gezocht naar een werkbare co-existentie.

Eén ding is zeker: de bestuurskamer van Anderlecht zal de komende maanden geen oase van rust zijn. Maar wie hoopt op een onmiddellijke machtswissel aan de top van de club, komt (voorlopig) van een koude kermis thuis. Vandenhaute blijft zitten waar hij zit — tot grote frustratie van de fans misschien, maar met de rugdekking van contracten, kapitaal en koppigheid.

Johan Walckiers