Is de sympathie voor Union SG weg nu ze kampioen zijn? Pocognoli komt met heel duidelijke woorden

Sébastien Pocognoli spreekt in een interview met HUMO met opvallend scherpe toon over de veranderde perceptie van Union Saint-Gilloise sinds de club landskampioen werd. Volgens hem is de kritiek vooral een reactie op het succes van de Brusselaars.

Coach met karakter

“Een ploeg voetbalt naar de aard van zijn coach,” stelt Pocognoli. Hij benadrukt dat hij niet op zoek is naar de grenzen van fair play, maar wél doet wat nodig is om te winnen. “Union beschikt niet over dezelfde middelen als de grote clubs. Als we hetzelfde willen bereiken, moeten we een tandje bijzetten.”

Geen plaats meer voor ‘sympathieke underdog’

De coach merkt dat Union niet langer wordt gezien als het charmante outsiderteam. “Tegenstanders zien dat we niet alleen meer dat aardig voetballende ploegje zijn,” zegt hij. Volgens hem is het daarom logisch dat er nu verhalen circuleren over agressiever spel of gemene tactieken: “We beginnen de gevestigde orde te storen.”

Antwoord op de kritiek

Op de vraag of Union zijn onschuld heeft verloren, reageert Pocognoli nuchter. “Alleen bij degenen die Union plots als een bedreiging zien.” Volgens hem leeft er bij de ware voetballiefhebber nog steeds veel respect voor Union. “Zelfs supporters van Club Brugge hebben me gefeliciteerd voor de manier waarop we de titel hebben gepakt.”

Europees respect als bewijs

Pocognoli verwijst ook naar de Europa League-campagne als argument tegen de negatieve perceptie. “Heel België was laaiend enthousiast over hoe we ons daar hebben gepresenteerd.” Hij benadrukt dat analisten, inclusief ex-trainers, zich nog nooit negatief hebben uitgelaten over Union.

Union blijft uitdager

Met deze uitspraken positioneert Pocognoli zijn ploeg als een ambitieuze uitdager van de traditionele top. Dat er onderweg kritiek komt, lijkt hij te beschouwen als een compliment. Union wil boven zichzelf uitstijgen — en als dat betekent dat de ‘sympathie’ minder vanzelfsprekend is, dan neemt hij dat erbij.

Bjorn Vandenabeele