Ongeslagen maar Antwerp zit nog steeds met stevig probleem in vergelijking met concurrentie

"We zijn drie wedstrijden ongeslagen en dat moeten we nu zo lang mogelijk volhouden", klinkt het uit de mond van linksachter Daam Foulon na de 3-1 zege bij Oud-Heverlee Leuven. En het legt meteen ook de pijnpunten van Antwerp bloot.

Antwerp is OHL niet

Want het doet ons terugdenken aan Oud-Heverlee Leuven dat vorig seizoen na zes speeldagen zichzelf op de borst klopte dat ze als enige ploeg nog ongeslagen waren. Vijf speeldagen later hadden ze amper twee punten extra gepakt, driemaal verloren en stonden ze net boven de degradatiestreep.

Niet dat het zo'n vaart zal lopen bij Antwerp maar het is een mentaliteit die misschien eerder past bij een middenmoter of laagvlieger dan bij een topploeg (één titel en één beker, 7 jaar op rij play off 1), Als topploeg zou de mentaliteit moeten zijn om zo lang mogelijk nu een winnende reeks aan te houden in plaats van niet te verliezen.

Dat er de voorbije jaren plaats is gemaakt voor structureel en financieel realisme heeft daar zeker mee te maken en dat vertaalt zich naar de kwaliteit op het veld. Maar het mag geen excuus zijn voor een afname in mentaliteit. 

Geen vleugje creativiteit aan de bal

In het kampioenenjaar was er een dynamisch middenveld met Keita-Vermeeren en Ekkelenkamp en voeg daar de creatieve impulsen van Calvin Stengs nog bij. De huidige kern mist die creatieve vonk. Doumbia heeft wel een overvloed aan techniek en traptechniek maar is geen spelmaker met die finesse. Ook Praet is niet de architect die een wedstrijd naar zijn hand zet. Balikwisha zou dan weer dé man moeten worden na enkele lastige jaren en op hem rust de hoop van trainer Wils.

En dat werd tegen Oud-Heverlee Leuven toch wel zeer snel duidelijk. Met de 64% balbezit in de eerste helft werden amper kansen afgedwongen. De vonk die nodig is om een tegenstander uit verband te spelen was er niet. Vorig jaar kon er dan nog gerekend worden op de traptechniek van Chery maar die luxe is momenteel ook vervlogen.

Als Antwerp echt die structurele topclub wil zijn, waar ze zeker de achterban en structuur voor hebben, moet het misschien langs de lijn wat minder rust prediken. Realisme mag maar het mag niet ten koste gaan van ambitie. Wedstrijden tegen kleinere ploegen niet controleren maar domineren.

Jelle Heyman