"Ik dacht alles gezien te hebben": Wouter Vrancken ziet dat alle rotte appels weg zijn bij STVV

STVV beleeft een opmerkelijke heropleving onder Wouter Vrancken. Waar vorig seizoen nog sprake was van interne onrust en sportieve onzekerheid, lijkt de ploeg nu structureel versterkt. Vrancken blikt terug op zijn ingreep en duidt de impact van een zuivering binnen de spelersgroep.

Toen Wouter Vrancken in april terugkeerde naar STVV, was het met een duidelijke opdracht: de club behoeden voor degradatie. Die missie werd volbracht, maar de trainer trof een situatie aan die hem verraste.

“Na acht jaar als coach in eerste klasse dacht ik alles wel gezien te hebben,” verklaarde hij in Gazet van Antwerpen. Toch bleek de interne dynamiek bij STVV complexer dan verwacht. Vrancken sprak van “lichte chaos” en stelde vast dat bepaalde spelers zich structureel aan afspraken onttrokken.

Houding

Hij gaf voorbeelden van herhaaldelijk te laat komen en dubieuze afwezigheden, zoals een speler die op zaterdag een visum wilde regelen terwijl de ambassade gesloten was. De trainer benadrukte dat dergelijke gedragingen de groepssfeer ondermijnden, ondanks de inzet van een meerderheid die wel professioneel bleef functioneren.

Vrancken verwijst impliciet naar enkele namen die vorig seizoen voor frictie zorgden, waaronder Lapoussin, Brahimi en Lamkel Zé. Deze spelers ontbraken geregeld op training, vaak met medische attesten. Toch spaart hij zijn voorganger Felice Mazzu van kritiek. “Hij heeft er zijn hele hart in gestoken.”

Discipline

Een duidelijk voorbeeld betrof Didier Lamkel Zé, die na één wedstrijd op de bank belandde en vervolgens tijdens de volgende match voortijdig naar binnen trok. “Sommige problemen lossen zichzelf op,” merkte Vrancken op.

Dit seizoen draait het heel goed, met dank aan veel discipline. “De rotte appels waren eruit en iedereen wilde meteen vlammen.” Ook de inzet is zoals het moet zijn. “Ik heb niet één speler weten klagen over een loopje,” besluit Vrancken.

Bjorn Vandenabeele