Voormalig toptalent van Anderlecht (29) begeleidt nu zelf jonge voetballers: "Ik weet hoe het is"

Andy Kawaya kent het leven van een voetbaltalent als geen ander. Op zijn 18de speelde hij met Anderlecht in de Champions League, maar een zware kuitbeenbreuk maakte abrupt een einde aan zijn profcarrière. Vandaag helpt hij als mental coach jonge spelers die zelf tegen de harde realiteit van het voet

“Ik weet hoe het voelt om te vallen", zegt Kawaya in Het Nieuwsblad. “Maar ik weet ook dat er een leven is na die val.” In zijn praktijk Au Mental begeleidt Kawaya twintig sporters, van wie zeven jonge voetballers tussen 16 en 22 jaar die recent door hun club zijn doorgestuurd.

“Als we tijdens de eerste sessie vragen wie ze zijn, antwoorden ze bijna allemaal: ‘Ik ben voetballer’", vertelt hij. “Dat zegt alles. Er is vaak geen ruimte meer om te ontdekken wie ze daarnaast zijn. Hun hele identiteit hangt vast aan dat ene label.”

Frustratie en schaamte

Volgens Kawaya is dat precies waar het misloopt. “De grootste denkfout is: ik zit nu op een dieptepunt, maar ik keer snel terug naar de top. Ik leg dan uit dat een carrière als een flatgebouw is: je moet telkens nieuwe trappen nemen om hoger te klimmen. Hoe hoger je komt, hoe langer de inspanning duurt. Jongeren willen te snel, terwijl ze beter stap voor stap werken aan discipline, volharding en zelfvertrouwen.”

De oud-speler benadrukt dat ook de omgeving een cruciale rol speelt. “Ouders moeten begrijpen dat maar een heel beperkt aantal kinderen echt prof wordt. De ontgoocheling bij afwijzing is groot, zeker als de familie jarenlang offers heeft gebracht. Dan ontstaat er frustratie, soms zelfs schaamte. Daar moet meer begeleiding voor komen.”

Niet enkel als sportman, maar ook als man uitblinken

Zelf vond Kawaya pas rust toen hij zijn identiteit als ‘enkel voetballer’ losliet. “Ik heb geleerd dat ik ook als man kan uitblinken, niet alleen als sportman", zegt hij. “Dat inzicht heeft me uit de put geholpen. Pas dan kon ik weer met passie naar het spel kijken, zonder dat het mijn hele leven bepaalde.”

Naast zijn werk als mental coach is Kawaya nog actief in de jeugdwerking van Union Sint-Gillis. Toch ziet hij ook daar structurele tekorten. “Er zijn te weinig mensen om alle doorgestuurde jeugdspelers op te vangen", besluit hij. “In het beste geval vinden ze elders een nieuwe kans, in het slechtste geval raken ze hun richting kwijt – als mens én als sporter.”

Johan Walckiers