"Ik heb Debast alles geleerd" en "Doku kan iemand dribbelen in een telefoonhokje"

Craig Bellamy kent de Belgische spelers beter dan wie ook in Cardiff. De huidige bondscoach van Wales werkte bij Anderlecht samen met Vincent Kompany en trainde er onder meer Zeno Debast en Jérémy Doku. Twee spelers die hij nog altijd met veel bewondering - en een flinke dosis humor - beschrijft.

“Ik heb Debast alles geleerd", grapte Bellamy. “Ik zeg dat vooral omdat ik weet dat ik Kompany daarmee op stang jaag.” Over Debast had de Welshman niets dan lof. “Zeno is opgeleid als spelverdeler. Zelden heb ik een verdediger gezien met zoveel voetballend vermogen, met de kwaliteit om linies te doorbreken", zei Bellamy aan Het Nieuwsblad.

“Hij kon niet koppen en moest defensief nog verbeteren, maar we wisten dat dat zou komen. In België speel je in een zeer fysieke competitie, en daardoor passen Belgische spelers zich snel aan in de Premier League.”

De lokale pers in Wales focust zich nochtans niet op Debast, maar op een andere bekende Belg: Jérémy Doku. De aanvaller van Manchester City bezorgt de Welsh fans en verdedigers slapeloze nachten. “Hoe we Doku gaan stoppen? We plakken er vijf man op en laten Trossard helemaal alleen. Die kan er niks van", lachte Bellamy opnieuw.

Craig Bellamy heeft heel grote lof voor Debast en Doku

Maar de bondscoach meende het ook deels serieus. “Jeremy is ongelofelijk. Hij kan iemand dribbelen in een telefoonhokje", aldus de voormalige Anderlecht-coach. “Het was meer dan een eer om met hem te werken. Ik leerde ook veel van hem.”

Bellamy beschrijft hoe Doku als jonge speler al een sterke persoonlijkheid had. “Hij had soms een mening die hij niet moest hebben, maar ik ontdekte hoe ik dat onder controle kon houden.”

De band tussen de twee is nog altijd sterk. “We spreken nog dikwijls met elkaar,” verklapte Bellamy. “Jeremy is een bijzonder jongen, eentje die leeft voor zijn sport en altijd vooruit wil. Ik gun Debast en Doku een zéér grote carrière", besloot Bellamy. “Maar ze moeten dat in Cardiff niet demonstreren.” 

Johan Walckiers