Vader Sven Vermant bestookt zijn zoon nog altijd met feedback: maar lust Romeo dat wel?

Romeo Vermant, aanvaller bij Club Brugge, krijgt na elke wedstrijd nog steeds feedback van zijn vader Sven. Die begeleiding blijft aanwezig, zowel op persoonlijk als sportief vlak. De groeimarge van de jonge speler wordt daarbij kritisch bekeken.

Begeleiding vanuit ervaring en betrokkenheid

Sven Vermant benadrukt dat zijn rol als vader altijd centraal heeft gestaan. Hij stelt dat hij Romeo blijft ondersteunen, ook op voetbalvlak. “Ik blijf hem begeleiden, in de eerste plaats als vader, wat altijd mijn belangrijkste rol is geweest”, klinkt het bij de Krant van West-Vlaanderen.

Door zijn achtergrond als coach en analytisch denker blijft hij betrokken bij de ontwikkeling van zijn zoon. Vermant geeft aan dat Romeo zelf om feedback vraagt, wat volgens hem essentieel is voor verdere groei.

De voormalige profvoetballer wijst erop dat zijn betrokkenheid logisch is gezien zijn ervaring in het voetbal. Hij bekijkt wedstrijden met een technische blik en deelt zijn inzichten met Romeo. Die open communicatie tussen vader en zoon is volgens Vermant een constante factor in het traject van de jonge aanvaller.

Romeo Vermant in competitieve context

Romeo Vermant speelt op 21-jarige leeftijd bij een club die jaarlijks meestrijdt om de landstitel en actief is in de Champions League. Sven Vermant stelt dat het op zich al bijzonder is om op die leeftijd basisspeler te zijn bij een dergelijke ploeg. Hij koppelt dat aan een bredere vraag die hij ook bij de nationale ploeg stelt aan jonge spelers: “Hoe groot is je honger om nog beter te worden?”

De toekomst van Romeo bij Club Brugge blijft volgens zijn vader open. Vermant stelt dat het afwachten is of zijn zoon nog een langere periode bij de club zal blijven of dat er op termijn een andere richting wordt gekozen. Die beslissing hangt samen met de ambitie en ontwikkeling van de speler.

Groeipotentieel en motivatie als sleutel

De honger naar verbetering is volgens Sven Vermant bepalend voor de verdere evolutie van Romeo. Hij gebruikt daarbij een beeldspraak om het belang van motivatie te onderstrepen. “Als ik hem zou voeden en hij heeft geen honger… dan blijft dat niet duren”, besluit hij.

Bjorn Vandenabeele