18 dagen voor het sluiten van de transfermarkt: Anderlecht begint stilaan met probleemgevallen te zitten

Anderlecht begon het nieuwe seizoen met een spelerskern die op springen staat. Niet sportief, maar in de breedte. Liefst 32 namen telt de A-kern, en dan zijn Majeed Ashimeru, Thomas Foket en Alexis Flips nog niet eens meegerekend. Het is veel te veel.

In Neerpede beseft iedereen dat er moet worden gesnoeid, maar de tijd tikt genadeloos verder. Want de mercato loopt richting slotfase en paars-wit zit nog met een hoop dossiers waar nauwelijks beweging in komt. Clubs weten dat Anderlecht spelers kwijt moet en wachten rustig af tot de prijzen zakken. Dat is geen comfortabele positie voor sportief directeur Olivier Renard, die wel weet dat uitstel bijna altijd leidt tot afdingen.

Foket is niet gehaast

Neem Thomas Foket. De 30-jarige rechtsachter is op overschot. Hij is pas de vijfde keuze op zijn positie, mag niet meer meetrainen met de A-kern en werd nog geen enkele keer in de selectie opgenomen. Toch blijft hij rustig op zijn contract zitten, dat nog twee jaar doorloopt en stevig betaald wordt.

Foket vertrekken? Dat wil hij pas doen als het plaatje klopt. Gratis mag hij weg, maar zelfs dan is er amper interesse. Anderlecht denkt er intussen al aan om zijn contract te verbreken, maar dat zou natuurlijk ook een som kosten. Een dossier dat geen kant uit wil.

Stroeykens, te duur

Mats Rits dan. Ook zijn toekomst in Brussel lijkt erop te zitten. Twee jaar geleden kwam hij over van Club Brugge, maar veel impact had hij nooit. Hij drukt zwaar op de loonlijst en speelt niet. Pogon Szczecin uit Polen informeerde, maar daar bedankte hij voor. NAC Breda van Carl Hoefkens lijkt een logischer eindstation, al wordt er pas tegen de laatste week van augustus echt beweging verwacht.

Dan de jongere garde. Mario Stroeykens heeft nog een jaar contract en wil niet verlengen. Hij ziet zichzelf klaar voor een stap hogerop, Anderlecht wil hem verkopen en dacht in eerste instantie aan 20 miljoen. Dat bedrag blijkt te hoog gegrepen. Clubs polsen wel, maar nergens staat Stroeykens bovenaan de lijst. Zijn blessurelast van vorig seizoen maakt geïnteresseerden voorzichtig.

Théo Leoni is een ander zorgenkind. Het jeugdproduct van 25 jaar kreeg van Anderlecht nog een contractvoorstel voor vijf jaar, maar weigerde. Trainer Besnik Hasi gaf hem dit seizoen nog geen enkele speelminuut, een signaal dat hij mag vertrekken. Westerlo en La Louvière toonden eerder al interesse, maar voorlopig is er niets concreet.

En dan is er nog Yari Verschaeren. Ook zijn contract loopt volgend jaar af, maar de belangstelling is opvallend lauw. Clubs houden de vinger aan de pols, maar niemand zet door. Een verlenging of een transfer: beide pistes blijven hangen in stilstand.

Clubs wachten tot prijs zakt

Wat opvalt: Anderlecht vraagt voor iedereen te veel. Dat is geen unicum, clubs mikken vaak hoog. Maar wie spelers kwijt moet, komt vroeg of laat van een kale reis terug. De markt weet dat. En dus wachten de geïnteresseerden tot het einde van augustus, in de wetenschap dat Renard dan met het mes op de keel zit.

Voor Anderlecht dreigt de zomer dus één lange oefening in geduld en slikken te worden. Een grote kern zorgt voor onvrede, spelers zonder perspectief en een dure loonmassa. "Ik moet soms jongens apart laten trainen als we wedstrijdvormen doen, maar voorlopig gaat iedereen daar professioneel mee om", zei Besnik Hasi er al over. De tijd om te saneren wordt korter, de marges kleiner.

De sportieve kern is vandaag rijk in aantal, maar arm aan oplossingen. Renard moet keuzes maken, maar hij kan niet anders dan wachten tot de rest van de markt meewerkt. En zo belandt Anderlecht midden augustus met een overvolle kleedkamer en te veel losse eindjes. 

En precies dat is de paradox van paars-wit anno 2025: te veel spelers, maar tegelijk te weinig echt aantrekkelijke profielen waar de markt naar smacht. Dat is een luxeprobleem dat allang geen luxe meer is.

Johan Walckiers