Belgische topmakelaar haalt keihard uit naar clubs: "Dat is geen onderhandeling, dat is chantage"

De Belgische transferperiode sloot eergisterenavond. Het einde van een bijzonder drukke periode voor de makelaars. Een van hen aarzelt niet om de hypocrisie van de sector aan te klagen.

Spelersmakelaar Stijn Francis, die onder meer de belangen van Loïs Openda, Nathan Ngoy, Jarne Steuckers en Colin Coosemans behartigt, heeft in een open brief op zijn LinkedIn-account bijzonder scherpe kritiek geuit op de manier waarop clubs omgaan met spelers. Volgens hem is de machtsbalans in het moderne voetbal volledig zoek en worden jonge, kwetsbare spelers te vaak slachtoffer van dwang en intimidatie.

Pestpraktijken

“In het voetbal domineren dwangtactieken”, schrijft Francis. “Sportdirecteuren weten dat spelers minder gewicht in de schaal leggen dan werknemers in een ander beroep. Agressie loont vaak en wordt daardoor aangemoedigd, soms zelfs verwacht. Pesten is een belangrijke prestatie-indicator geworden in het moderne voetbal. Het gevolg? Respectvolle en loyale spelers verliezen terrein, terwijl de hardere profielen de bovenhand nemen.”

Hij hekelt daarbij de hypocrisie van clubs die spelers beschuldigen van gebrek aan professionaliteit, terwijl ze zelf soortgelijke methodes gebruiken. “Wanneer een speler niet meer traint om een transfer af te dwingen, wordt dat meteen veroordeeld. Maar in onderhandelingen rond contractverlengingen gebruiken clubs systematisch dezelfde dwang: ‘Als je nu niet tekent, speel je geen minuut meer en kun je een transfer vergeten.’ Dat is geen onderhandeling, dat is pure chantage.”

Machtsmisbruik

Francis haalt Club Brugge als voorbeeld aan. “Ardon Jashari forceerde zijn transfer naar AC Milan door druk uit te oefenen: hij miste teamactiviteiten en stopte met groepstrainingen. Daarop werd hij publiekelijk veroordeeld. Maar tegelijk werd Dedryck Boyata maandenlang geïsoleerd van het eerste elftal. Hij moest zich omkleden in een aparte kleedkamer, enkel om de club financieel te bevoordelen. Boyata bleef professioneel, kreeg lof van ploegmaats en trainers, maar werd toch systematisch buitenspel gezet. De norm van fatsoen is dus selectief.”

Volgens de makelaar ligt de kern van het probleem in de ongelijkheid tussen club en speler bij een mogelijke breuk. “Een club weet exact wat de financiële kost is als ze een speler wil laten gaan: ontslag plus het resterende salaris. Voor een speler is de prijs van een vertrek totaal onvoorspelbaar en volledig afhankelijk van de grillen van de club. Transferwaarde varieert naargelang vorm, blessurerisico, financiële situatie en zelfs de stemming van bestuurders.”

Daarom pleit Francis voor meer transparantie, bijvoorbeeld via objectieve ontsnappingsclausules. “Zolang bedragen en belangen zo hoog blijven, zal de spanning enkel toenemen. Het huidige systeem zorgt voor machtsmisbruik en escalerende conflicten. Alleen een eerlijker en transparanter kader kan die vicieuze cirkel doorbreken”, besluit hij.

Bart Vandenbussche