Anderlecht heeft wel degelijk een Vazquez-probleem: waar het telt, is hij niet goed

Bij Anderlecht blijft de spitspositie een heikel punt. Luis Vázquez geniet het vertrouwen van coach Besnik Hasi en valt niet te betrappen op een gebrek aan inzet of overgave. Daar wringt het schoentje niet. Waar het wel fout loopt, is in de zone waar een nummer 9 het verschil moet maken: voor doel.

De Argentijn krijgt kansen, maar te vaak draaien die knullig de nek om. Tegen Antwerp kreeg hij dé mogelijkheid om paars-wit de overwinning te bezorgen. Eén op één met doelman Thoelen moest hij koelbloedig afwerken. In plaats daarvan koos hij voor de korte hoek, terwijl elke spits met torinstinct die bal gekruist had binnengelegd. Zo schuin was het immers niet.

Het zijn net die momenten die de topspitsen onderscheiden van de harde werkers. Anderlecht heeft nood aan iemand die halfkansen omzet in doelpunten. Vázquez is dat voorlopig niet. Zijn statistieken tonen het aan: veel kilometers, veel duels, maar te weinig goals.

Werker, maar geen afwerker

Ook in het spel heeft hij zijn beperkingen. Als aanspeelpunt en kaatsende spits komt hij te kort. Simpele ballen springen te vaak van zijn voet, combinaties sterven geregeld in schoonheid omdat het aanspelen van Vázquez geen vervolg krijgt. Voor een ploeg die vaak de bal heeft, is dat een rem op het aanvallende rendement.

Dat de Argentijn blijft zwoegen en sjouwen voor de ploeg, siert hem. Maar Anderlecht moet zich de vraag stellen of dat genoeg is. In wedstrijden zoals tegen Antwerp kan één juiste loopactie, één koudbloedige afwerking het verschil maken tussen een brilscore en drie punten.

Hasi kan Vázquez moeilijk passeren zonder alternatief, maar dat maakt het probleem niet minder groot. Paars-wit dreigt in de titelstrijd kostbare punten te blijven verliezen zolang de eerste spits wel werkt, maar niet afwerkt.

Johan Walckiers