Dit is waarom Besnik Hasi met Dolberg in de maag zit: compromis of minder rendement

Bij Anderlecht woedt een stil maar hardnekkig dilemma in de spitspositie. Kasper Dolberg is op papier de beste aanvaller van paars-wit, misschien zelfs van de hele Jupiler Pro League, maar coach Besnik Hasi lijkt geen weg te vinden naar de introverte Deen.

Het leidt tot frustratie, keuzes die sportief wringen en een sluimerend probleem dat het hart van de aanval raakt. Dolberg is technisch verfijnd, beweegt intelligent tussen de lijnen en heeft een afwerking om u tegen te zeggen.

In balbezit is hij wellicht de meest complete spits in België. Hij kan combineren, acties opzetten en gevaarlijk opduiken in de zestien. Toch begint net daar het probleem: zijn bijdrage zonder bal is onvoldoende in de ogen van Hasi.

Vazquez is wel die wroeter

Anderlecht wil collectief hoog druk zetten, met intensiteit en agressie, en net dat aspect ontbreekt bij Dolberg. Hasi heeft nood aan een spits die meer brengt dan doelpunten: hij wil werkkracht, pressing, betrokkenheid. Die constante arbeid ziet hij bij Luis Vazquez, de Argentijnse spits die zondag in de basis mocht starten. Vazquez brengt energie, maar mist dan weer het killerinstinct van Dolberg.

De keuze voor Vazquez is dus logisch vanuit het pressingmodel, maar wringt tegelijk sportief. Want wie haalt de trekker over als de bal goed valt? Wie duikt op in de kleine rechthoek? Dat is nog steeds Dolberg. Hasi zit daardoor gevangen tussen een ideaal en de realiteit: hij wil een spits die het vuile werk opknapt én scoort, maar geen van beide kandidaten brengt alles.

Bertaccini is geen spits die alleen de aanval kan dragen

Intussen wordt daarvoor de naam van nieuwkomer Adriano Bertaccini steeds meer genoemd. Maar de snelle spits is dan weer geen man die de aanval alleen kan dragen, zeker niet als je dominant wil spelen. En je kan ook niet zomaar Dolberg op de bank zetten. Daarvoor is hij te goed. Te klinisch. Te beslissend.

Toch is de verstandhouding tussen Hasi en Dolberg allesbehalve vanzelfsprekend. De coach lijkt zijn spits niet te kunnen bereiken, niet mentaal, niet emotioneel. Dolberg is een gesloten boek. Hij communiceert weinig, toont weinig en leeft in zijn eigen wereld. Voor een coach die drijft op groepsgevoel, werkethiek en drive, is dat een moeilijk te hanteren profiel.

Dolberg blijft pure klasse

De situatie wordt extra complex omdat Dolberg geen intentie toont om te vertrekken. Hoewel Anderlecht achter de schermen niet onwelwillend staat tegenover een transfer, voelt de Deen zich goed in Brussel. Hij heeft een stevig contract, zijn gezin is gesetteld en hij lijkt niet happig op alweer een nieuwe stap in zijn carrière. 

In topvorm is Dolberg een spits die wedstrijden kan beslissen en het verschil maakt in de belangrijke matchen. Maar zolang de ploeg het niveau van Hasi’s visie niet haalt, vallen zijn tekortkomingen zonder bal extra op. Dan is hij minder ster, meer last. En voor Hasi blijft het kiezen: inzetten op pure klasse met compromissen, of bouwen op intensiteit met minder rendement. Het is de moeilijkste spitskeuze van het land.

Johan Walckiers